Op een koude zaterdagmorgen onze laatste wedstrijd voor de winterstop, tegen Kruisland, eerder uitgesteld.
12 spelers bij elkaar gekregen, met Roy voor de gelegenheid op doel en gast speler Sander. Tegenstander speelde met rouwbanden; een moeder van een van de spelers was afgelopen maandag overleden, vooraf een minuut stilte werd respectvol volbracht; zij waren gebrand op een goed resultaat; ze konden nog tweede worden, en daar gingen ze voor.
De eerste helft was van onze kant niet eens zo beroerd zoals de 0-4 ruststand doet vermoeden. We gaven eigenlijk 3 doelpunten weg en kregen zelf 2 kansen. Jammer want het had een spannende pot kunnen worden.
We hadden moeite met zoveel tegenslag en de kopjes gingen al snel hangen. Inzet en met en voor elkaar de klus klaren ging dit keer niet op.

De tweede helft eenzelfde beeld, we hebben de schade kunnen beperken en moesten onze meerdere erkennen.
Volgens mij moeten we als team echt boven in de vierde klasse moeten kunnen meedraaien als we het op kunnen brengen om te komen trainen, afgelopen donderdag waren er maar liefst drie!  spelers komen trainen. Het gaat echt niet vanzelf.. Als we nu allemaal barsten van het talent zou dat misschien wel zo zijn, maar we moeten het vooral hebben van inzet, oefening en voor en met elkaar willen strijden  voor een goed resultaat.
Het belangrijkste voor ieder lid van het team is dat je je bewust bent van je mogelijkheden, maar vooral van je onmogelijkheden en dat je er voor de ander bent en klaarstaat en elkaar helpt als het even niet lekker draait. 
Ik hoop dat we er straks in de voorjaarscompetitie wel zullen staan en laten zien wat we in onze mars hebben.
Scheidsrechter Guus bedankt voor het fluiten van de wedstrijd!
Fijne feestdagen allemaal.