Hij vindt dat zijn inbreng niet overschat moet worden. ,,Ik vervul een mini rolletje’’, zegt Arjan Koopmans. Niettemin is het bijzonder dat hij op 45-jarige leeftijd nog altijd in de hoofdmacht van vierdeklasser Rillandia voetbalt. ,,Ik word meestal als laatste wissel ingebracht.’’
Een paar maanden geleden dook zijn naam plotseling weer op in een verslag van een competitiewedstrijd. ‘Arjan Koopmans kan het nog steeds’, luidde de kop, verwijzend naar de treffer in het duel met Wemeldinge (2-4). ,,Ik probeer op mijn manier iets voor de groep te betekenen’’, vertelt hij. ,,Het voetbal leeft echt weer op Rilland en de verbondenheid binnen de club is erg groot.’’
Voetballende tennisser
Zo’n zes jaar geleden deed Koopmans bewust een stapje terug. Na een carrière van ruim twintig jaar en ruim 250 goals besloot hij met zijn vrienden in het derde van Rillandia te gaan voetballen.Trainen doordeweeks was er niet meer bij, maar toch kreeg de sleet geen vat op Koopmans, ook al omdat hij een nieuwe passie ontdekte: de tennissport. ,,Een super alternatief. Ik heb er spijt van dat ik er niet eerder mee ben begonnen, want ik mis toch de echte skills van een tennisser. Ik ben echt zo’n voetballende tennisser, iemand die op allerlei manieren probeert de bal terug te slaan.’’
Rillandia 3 is inmiddels ter ziele. Steeds meer oudgedienden besloten te stoppen en het was elke week lastig om elf man op de been te brengen. Na de winterstop werd besloten het team uit de competitie terug te trekken. ,,Ik was het ook echt beu en had al besloten dat het ook mijn laatste jaar zou worden’’, vertelt de topschutter. ,,Dan ga ik lekker veel tennissen, dacht ik bij mezelf en op zaterdagmiddag gewoon lekker langs de kant naar het eerste kijken.’’
‘Ik voel me fit’
Dat ontging ook de technische staf (hoofdtrainer Edwin in de Weij en assistent Bas Heppe) niet en zij polsten de aanvaller. ,,Ik mocht het zelf aangeven en vervolgens zat ik ineens weer bij de selectie’’, vertelt Koopmans, die in zijn dagelijks leven procesoperator is bij Floor Foods BV in Kapelle, producent van onder meer groentechips. ,,Het ritme begint nu terug te komen. Ik zit in de ploegendienst en kan dus niet altijd trainen, maar voel me fit. Kijk, ik begin altijd op de bank. Geen probleem en als ik er in kom, is het meestal als laatste wissel. Bij het eerste hebben ze in de kleedkamer een ouwelullenbankje, voor spelers van in de dertig. Nou, daar zit ik nu met mijn 45 jaar (over twee weken wordt hij 46) ook weer tussen. Dat voelt goed, het kleedkamergevoel, de gezonde spanning en het plezier, dat zijn dingen die het voetbal zo mooi maken.’’
Toen ik werd gepolst voor een terugkeer heb ik me afgevraagd of ik nog wel zou meekunnen
Drie ‘assistjes en doelpuntje’, zoals hij het in alle bescheidenheid zegt, heeft hij dit seizoen inmiddels achter zijn naam staan. ,,De meeste spelers die op die leeftijd nog terugkeren, gaan meestal als laatste man spelen. Ik niet. Als ik inval, ben ik nog steeds de spits. Mijn snelheid, wendbaarheid en kracht zijn minder geworden. Dat betekent dat je simpeler moet voetballen. Toen ik werd gepolst voor een terugkeer heb ik me ook afgevraagd of ik nog wel zou meekunnen. Je wilt jezelf natuurlijk niet voor schut zetten. Volgens mij valt het allemaal nog wel mee en zolang ze me nog vragen…, al is het natuurlijk niet de bedoeling dat ik de jeugd in de weg ga zitten. En dat wil ik ook absoluut niet hoor.’’
Koopmans doet het voor de club, de trainers, zijn ploeggenoten en ja, ook nog wel een beetje voor zichzelf, geeft hij eerlijk toe. ,,Ik heb gemerkt dat ik het weer steeds leuker ga vinden’’, zegt hij. ,,Thuis was het nog even een dingetje. Mijn partner stond niet te springen. ’Weer die verplichting, weer elke week trainen’, zei ze. Maar inmiddels staat zij ook af en toe weer langs de kant hoor.’’
,,Met elkaar ergens naartoe leven, de gezonde spanning voor een wedstrijd, dat blijft leuk om mee te maken. Rillandia is natuurlijk mijn cluppie, altijd al geweest, ook na mijn uitstapjes bij Hoek en SSV’65. Ik train zelf het team van mijn zoontje, de JO14, en zit in het jeugdbestuur. Gewoon elkaar helpen. We spelen op een bescheiden niveau, maar er is echt iets aan het ontstaan. Het team is gegroeid. Ze hebben geleerd weer te winnen en ze vieren de overwinningen ook echt. Het is een hecht collectief geworden, met dank aan de trainers en een enthousiast bestuur. Dat dorpse, die verbondenheid, dat zijn dingen die mij zo aanspreken.’’
Bonus
Zaterdag wordt er nog een hoofdstuk aan het boek toegevoegd. Arjan Koopmans gaat met Rillandia de nacompetitie in, voor promotie naar de derde klasse. Tegenstander in de eerste ronde is Duiveland. ,,Die nacompetitie is een mooie afsluiting van het seizoen. Er zit nog wel rek in deze groep, maar het hoeft niet per se. Die derde klasse zou een bonus zijn.’’ Onvermijdelijke vraag is natuurlijk of Koopmans, die in het verleden met Rillandia drie keer kampioen werd, ook volgend seizoen weer deel uit zal maken van het eerste. Dan is hij weer een jaartje ouder. ,,Dat weet ik nog niet zeker. Ik laat het allemaal maar even op me afkomen.’’
